У кожнага з нас ёсць захапленні, дзякуючы якім мы адкрываем свет прыгожага, ствараем яго — калі малюем, спяваем, рукадзельнічаем. Часцей за ўсё захапленні з’яўляюцца ўсяго толькі хобі, ім мы аддаём свой вольны час. А здараецца так, што з захапленняў пачынаецца шлях у будучую прафесію. Менавіта так адбылося і з гераіняй гэтага артыкула — навучэнкай гімназіі №1 горада Дзятлава, юнай мастачкай Марыяй Гранкоўскай.
ДАНТЭ І ДАЛІ
— У школу мастацтваў мяне запісала мама. Прыйшоўшы на вучобу, я нават не меркавала, што мне настолькі спадабаецца маляваць, што гэта стане сапраўды маім захапленнем. А цяпер маё хобі неабходна мне для таго, каб паступіць вучыцца на архітэктара.
— Чаму ты выбрала менавіта гэтую прафесію?
— Гэтае пытанне мне задавалі ўжо неаднаразова — родныя, знаёмыя, сябры. І я тлумачу ім, што прафесія архітэктара на самой справе выдатная і цікавая.
Я чалавек «дакладны» ў сэнсе таго, што мне падабаюцца дакладныя навукі — фізіка, матэматыка. Люблю я і мастацтва. А прафесія архітэктара, на мой погляд, гарманічна сумяшчае ў сабе гэтыя галіны.
Упэўнілася я ў гэтым і нядаўна, калі наведала Дзень адчыненых дзвярэй у Беларускім нацыянальным тэхналагічным універсітэце, архітэктурны факультэт. У час мерапрыемства я пагутарыла з выкладчыкамі і студэнтамі. Было цікава паслухаць іх, адкрыць для сябе шмат новага.
— Ведаю, што пасля Дня адчыненых дзвярэй ты наведала выставу работ Сальвадора Далі…
— Сапраўды так. Я пабыла на гэтай выставе разам са сваёй сястрой, а таксама з настаўніцай Дзятлаўскай школы мастацтваў Жаннай Вячаславаўнай Лукашэня.
Выстава праходзіла ў нядаўна адкрытай галерэі «Дом карцін». У экспазіцыі былі прадстаўлены работы не толькі Сальвадора Далі, але і Марка Шагала, сучаснай беларускай мастачкі Зоі Літвінавай. У афішы былі заяўлены і творы Анры Маціса. Толькі чамусьці ў гэты дзень у галерэі яны не выстаўляліся.
Больш за ўсё мяне ўразіла творчасць Сальвадора Далі, яго цыкл работ на тэму «Боскай камедыі» Дантэ. Шчыра кажучы, я не чытала цалкам гэты твор, аднак асэнсаванне яго вобразаў вялікім мастаком мяне вельмі ўразіла. А вось работы Марка Шагала ўсхвалявалі менш.
— А творчасць сучаснай беларускай мастачкі Зоі Літвінавай?
— Яе карціны вельмі яркія, я нават сказала б — насычаныя колерам. У кожнай рабоце прадстаўлена багатая палітра, а таксама розныя тэхнікі малявання.
— А ў якой тэхніцы любіш працаваць ты?
— Больш за ўсё падабаецца графіка.
МУЗЫКА, МАРЫ І ПАДАРОЖЖЫ
— Марыя, сучасная моладзь вельмі рознабаковая ў сэнсе захапленняў. Акрамя малявання, чым яшчэ захапляешся ты?
— Іграю на гітары. Асвоіла яе зноў жа ў час навучання ў школе мастацтваў. Увогуле, мне вельмі падабаецца музыка. І цяпер нават ёсць мара навучыцца іграць на фартэпіяна. Аднак, на жаль, на гэта няма часу. Цяпер большую яго частку я аддаю вучобе.
Таксама ў свой час займалася бісерапляценнем, вышывала. Рукадзельнічаю і цяпер.
Наведвала і тэатральную студыю «Мелодыя душы», уваходзіла ў склад гімназічнай каманды па чарлідынгу. Усе гэтыя заняткі падарылі мне новы цікавы вопыт.
А яшчэ я люблю вандраваць.
— Якія цікавыя мясціны ўжо наведала?
— Пазнаёмілася з многімі адметнымі мясцінамі Беларусі. Гэта Мірскі, Нясвіжскі, Лідскі замкі. Была ва Украіне, Расіі, а менавіта ў Санкт-Пецярбургу. Горад уразіў сваёй прыгажосцю. У час вандроўкі, якая доўжылася некалькі дзён, атрымалася ўбачыць толькі некаторыя адметнасці гэтага горада, наведаць Эрмітаж. Запомнілася і экскурсія на катары па Няве.
Аднак больш за ўсё мяне вабяць прыродныя краявіды. А таксама я вельмі люблю свой родны горад Дзятлава. На мой погляд, ён вельмі ўтульны.
— А якую краіну ты яшчэ толькі марыш наведаць?
— Хачу пабываць у многіх краінах, паколькі вельмі люблю вандраваць.
ВОСЕНЬ, КНІГІ, АПТЫМІЗМ
—Марыя, а якая пара года табе падабаецца?
— Восень. Я нарадзілася ў гэтую пару года. Люблю яе за яркасць фарбаў. Падабаецца не толькі залатая , але і позняя восень. Люблю гуляць па вуліцы нават і ў пахмурныя дні. У такое надвор’е адчуваеш нейкую супакоенасць, адпачываеш ад мітусні.
— А ці любіш чытаць?
— Так, люблю. Перавагу аддаю раманам, дэтэктывам. Цяпер чытаю Дэна Браўна «Код да Вінчы». Увогуле падабаецца літаратура такога кшталту.
— А ці ёсць у цябе любімы мастак?
— Кагосьці аднаго я не выдзяляю, паколькі у кожнага мастака свая тэхніка, свой стыль, ёсць чаму павучыцца.
— Марыя, якім дэвізам ты кіруешся ў жыцці?
— Пэўнага дэвізу пакуль няма, аднак я імкнуся быць аптымістам. Стараюся не думаць пра кепскае, нацэльваюся на пазітыў.
А. ДУБРОЎСКАЯ
Фота Н. АВЯРЧУК