Кніга – выдатны падарунак, верны сябар і акно ў дзівосны свет.
У гэтым упэўнены работнікі бібліятэчнай сістэмы раёна – аматары і прапагандысты традыцыйнага чытання, якія адзначаюць сваё прафесійнае свята ў сярэдзіне верасня. Загадчыца філіяла “Хвінявіцкая бібліятэка-клуб” Алена Апанасік расказала аб тым, хто сёння любіць папяровыя кнігі і каму патрэбна бібліятэка ў вёсцы.
– Алена Міхайлаўна, ці шмат у вас чытачоў?
– Так, у Хвінявічах любяць чытаць. Бібліятэчны фонд нашай установы складае больш за 8300 экзэмпляраў, сёлета таксама было вялікае паступленне: кнігі пра каханне, вайну, гістарычныя падзеі. Але і гэтага часам аказваецца недастаткова, каб задаволіць запыты нашых кніжных “гурманаў”. Сярод наведвальнікаў бібліятэкі чалавек з 30 – вельмі актыўныя чытачы, якія маюць тоўстыя фармуляры. Па кнігі для іх часам даводзіцца ездзіць у райцэнтр.
– Якія яны, вашы пастаянныя кліенты?
– Частымі наведвальнікамі бібліятэкі з’яўляюцца школьнікі да 15 гадоў і працоўныя людзі пасля 40. Але самыя настойлівыя – пенсіянеры. У ліку актывістаў – 97-гадовая жыхарка Хвінявічаў, якая цяпер, напрыклад, чытае раманы Агаты Крысці і нават выказвае шкадаванне, што не зрабіла гэтага раней. Каб зацікавіць новых чытачоў і падтрымаць пастаянных, з кнігамі ў руках я рэгулярна праводжу падворны абыход. Былі нават выпадкі, калі людзі цікавіліся спачатку толькі часопісамі, потым нясмела далучаліся да чытання кніг, а цяпер ужо часопісы і не пытаюць, сапраўдныя бібліяфілы. Хутка скончацца асеннія сельгасработы, і аматары чытання зноў актывізуюцца.
– Да вас у бібліятэку прыходзяць толькі па кнігі?
– Не, бібліятэка даўно выйшла за рамкі проста месца чытання. Сёння гэта асветніцкі, краязнаўчы, сацыяльны, псіхалагічны цэнтр. На базе ўстановы створаны краязнаўча-гістарычны куток беларускага побыту, у афармленні і падборы экспанатаў для якога мне дапамаглі чытачы. Тут можна даведацца аб аўтэнтычных беларускіх рамёствах і іх вырабах, патрымаць у руках саматканыя дываны і посцілкі. Ёсць у нас нават рарытэт – газета “Советская Белоруссия” 1947 года выдання. Таксама ў бібліятэцы працуе аматарскае аб’яднанне “Суседзі”, якое наведваюць пераважна людзі сярэдняга ўзросту і пенсіянеры, яны любяць сустрэцца за кубачкам чаю, каб абмеркаваць кнігі, жыццё, навіны.
– Вы самі што любіце чытаць?
– Аддаю перавагу класічнай і сучаснай літаратуры пра сапраўднае каханне і высокія пачуцці. Больш за тое, кнігі па гусце цяпер з задавальненнем чытае ўся мая сям’я – муж, дачка і сын, якія палюбілі гэты занятак з маёй падачы. Падрастаюць трое ўнукаў, якія, спадзяюся, таксама будуць любіць кнігі.
– Па-вашаму, ці патрэбна бібліятэка ў сельскай мясцовасці?
– Менавіта тут яна неабходна больш, чым у горадзе. У райцэнтры, магчыма, шмат іншых заняткаў і забаваў, імклівае мітуслівае жыццё. А ў нас бібліятэка – гэта аддушына, сапраўдны культурны цэнтр, у якім маюць патрэбу многія вяскоўцы.
Наталля АВЯРЧУК
Подписывайтесь на телеграм-канал «Дятлово ОНЛАЙН» по короткой ссылке @gazeta_peramoga
