Абутак можа вельмі шмат расказаць пра свайго ўладальніка – месца жыхарства, лад жыцця і нават характар. У гэтым пытанні, як ніхто іншы, разбіраецца майстар па рамонце абутку Дзятлаўскага камбіната бытавога абслугоўвання. Якіх толькі пар чаравікаў і ботаў не давялося яму пабачыць за 43 гады працы! Сёлета майстар адзначыў уласны юбілей, надышоў час заслужанага адпачынку. Начальства з адметнай датай павіншавала, але адпачываць не адпусціла: пакуль не знайшлося спецыяліста, які можа замяніць Георгія Уладзіміравіча ў яго працы.
Калі майстар Георгій Саўрас пасля заканчэння Гродзенскага вучылішча ў 1973 годзе прыехаў працаваць у свой раён, яму нават 18 не было. У тыя часы і камбінат бытавога абслугоўвання знаходзіўся не ў цэнтры, а на вуліцы Чырвонаармейскай. Мужчына ўзгадвае, што ў тыя часы абутковых майстроў у быткамбінаце было чалавек 15. Старэйшыя, больш вопытныя, займаліся рамонтам, а ён, тады яшчэ навічок, пачынаў з пашыву абутку. Майстар кажа, што нават сёння, мабыць, у каго-небудзь з жыхароў родных Галаўлёў знойдзецца пара абутку, пашытая яго рукамі.
Даволі працяглы час у камбінаце бытавога абслугоўвання шылі новы абутак. Працавалі па індывідуальных замовах людзей і нават займаліся масавым пашывам. Як згадвае Георгій Саўрас, дзятлаўскія красоўкі дастаўляліся ў далёкі Калінінград. Пазней вытворчасць скарацілася, а затым і ўвогуле давялося перакваліфікавацца на рамонт абутку.
У вясновы сезон за адзін дзень праз рукі майстра праходзіць з дзясятак пар абутку, якія трэба адрамантаваць. Кожная – са сваімі адметнасцямі і складанасцю працы.
— Адразу адрозніш абутак гараджаніна ад вяскоўца, – тлумачыць Георгій Саўрас. – У першых – акуратненькі, бо ходзяць у ім пераважна па асфальце. З такім і работы звычайна менш. Іншая справа, калі чалавек з вёскі прыносіць свае чаравікі, якія бачылі розныя дарогі, адслужылі ўжо не адзін год, а ўсё адно беражэ іх – паставіць латку і будзе яшчэ шмат часу насіць.
На працягу больш чым чатырох дзесяцігоддзяў абутковы майстар у прамым сэнсе слова не адыходзіць ад станка. Не раз прыходзілі жадаючыя вучыцца майстэрству рамонту абутку, але надоўга не затрымліваліся.
Усім работнікам бытавога абслугоўвання ён зычыць моцнага здароўя, простага людскога шчасця і нязменнай радасці ад жыцця.
Н. МІХАЙЛАВА
Фота аўтара