Гамонка аб раёнцы

Неяк,   стоячы  ў  старонцы
Сведкам  стаў  адной  гамонцы.
–  Куды  мылішся, Альжбэта?-
Запыталася  кабета.
–  Ой,  Марыся,  хай  і  дзіва,
Гэты  раз  скажу  праўдзіва –
Хоць  на  пошту  шлях  няблізкі,
Еду   афармяць  падпіску.
–  Што ж  выпісваць  будзеш  гэта?
“Форбс”, “Бурду”, “Жыццё”,  “Кабету”?..
Хіба ж зноў  лімітавана
Ад  замежнага  дурмана
Думка  браткі-беларуса?
Зноў  падпіска  пад  прымусам?
– Не  вядзі  подкоп  свой  тонкі,
Бо  прыхільнік я  раёнкі, –
Так   Альжбэта  адказала,
– З ей  я ведаю  нямала…
–  Яшчэ  скажаш,  што  раёнка
Думак  і   парад  скарбонка?!
Не  смяшы  мяне , Альжбэта,
Ты ж  –   разумная  кабета.
–  Адкажу   табе  без  жарту.
Смеху  твае  кпіны  варты.
Я  з  раёнкі  гэты  год
Мела  неблагі  даход,
Бо  чытаючы  раёнку
Берагла  сваю  скарбонку.
Больш  трох  тысячаў  за  год
Дадатковы  мой  даход,
Альбо  трыццаць міліёнаў.
Да  грашовых  тых  законаў…
–  І  якім жа  чынам  гэта
Ты  дабілася ,  Альжбэта?
–  Там  рэальная  рэклама,
Без  падвоха  ці  падмана,
І  лагістыка  ды  цэны
Вымываюць  мноства  “пены”,
Ды  мясцовыя  навіны
Для  развагі ,  як  пружыны…
На  майстрах,  дзвярах,   курах…
Зберагла!  Самой  аж   жах!!!
–  Ай. Альжбэта!!! Ой, Альжбэта!!!
Наймудрэйшая  кабета!!!
Паімчым  на  пошту  разам,
А  другое –  “ медным  тазам”
Весялей , як  шлях  няблізкі,
Разам  афармляць  падпіску.
У  газетную  скарбонку
Пакладу  і  я раёнку.
*  *  *
Тут  і  я  акрэсліў  мэту  –
Хутка  следам  за  Альжбэтай!
Уладзімір ЕРМАКОВІЧ