Сёлета свой юбілейны дзень нараджэння адзначае наша зямлячка Людміла Саванец – педагог з паўвекавым стажам, якая ўсё яшчэ ў прафесійным страі.
Кожны дзень Людміла Васільеўна пераступае парог Раклевіцкага дзіцячага сада-базавай школы, каб вучыць дзяцей разумнаму, добраму, вечнаму.
Яна не толькі мудрая настаўніца, але і цікавы субяседнік, таму з задавальненнем падзялілася з землякамі гісторыяй свайго жыцця.
– Людміла Васільеўна, ваш прафесійны стаж пачаўся з 1972 года. Што стала матывам да выбару прафесіі?
– Настаўнікаў у сям’і Зенавых, дзе я нарадзілася, не было, але я яшчэ ў 10 класе цвёрда вырашыла, што стану настаўніцай матэматыкі. Па-першае, гэта было прэстыжна на той час, па-другое, любоў да прадмета мне прывіла Лідзія Лявонцьеўна Хомчык – мая любімая настаўніца.
– Пасля заканчэння Гродзенскага педагагічнага інстытута вы працавалі ў розных установах адукацыі. Дзе больш за ўсё падабалася?
– Працаваць люблю: сёлета спаўняецца 50 гадоў майго педагагічнага стажу. Пачынала ў Навасёлкаўскай сярэдняй школе Слонімскага раёна, дзе добрым дарадчыкам, мудрым кіраўніком была заслужаная настаўніца Беларусі Соф’я Канстанцінаўна Радзевіч. Затым былі Казлоўшчынскае ПТВ, школа рабочай моладзі. Калі сям’я пераехала жыць у Дзятлава, мяне запрасілі працаваць у раённы аддзел адукацыі інспектарам, курыравала усенавуч і дакладныя дысцыпліны. Аддзел тады ўзначальваў мудры педагог і цудоўны чалавек Уладзімір Антонавіч Гаўрон. На пасадзе інспектара я адпрацавала 24 гады, у 2007 годзе была ўзнагароджана нагрудным знакам Міністэрства адукацыі “Выдатнік адукацыі”.
Цяпер працую ў Раклевічах настаўніцай матэматыкі, стараюся ісці ў нагу з часам: “сябрую” з новымі тэхналогіямі і актыўна іх выкарыстоўваю. Увогуле, працаваць мне заўсёды было камфортна, бо лёс зводзіў з добрымі людзьмі і сапраўднымі прафесіяналамі сваёй справы.
– Вы пачынальніца настаўніцкай дынастыі?
– Амаль што так: двое з траіх маіх дзяцей атрымалі педагагічную адукацыю, настаўніцкія прафесіі абралі дзве мае нявесткі. Цяпер адзін з сыноў працуе дзяржаўным служачым, дачка і нявесткі – ва ўстановах адукацыі Гродна і Ашмян.
– А шасцёра ўнукаў?
– Яны ў мяне цудоўныя, я іх вельмі люблю. Трое старэйшых атрымалі і атрымліваюць больш прэстыжныя на сёння прафесіі, чым настаўніцкая. Спадзяюся, што хто-небудзь з малодшых мяне падтрымае і прадоўжыць педагагічную дынастыю.
– Ці шмат у вас сяброў?
– У гэтым сэнсе мне пашанцавала. Што б я без іх рабіла? І ў горы, і ў радасці яны побач – надзейныя сябры і добразычлівыя суседзі. Дзякуй ім за падтрымку.
– Чым любіце займацца ў вольны час?
– Яго ў мяне не так і шмат. Калі выдаецца, люблю глядзець інтэлектуальныя і спартыўныя перадачы, разгадваць сканворды, рашаць матэматычныя задачы, не супраць зайсці ў сацыяльную сетку “Аднакласнікі”, а калі збіраемся разам, люблю гатаваць смачныя стравы.
Жанна ЖЫХ ад імя прафсаюзнай арганізацыі Раклевіцкага дзіцячага сада-базавай школы
Подписывайтесь на телеграм-канал «Дятлово ОНЛАЙН» по короткой ссылке @gazeta_peramoga
