У рамках праекта “Глыбінкай жыве Беларусь”, прымеркаванага да 75-годдзя Гродзенскай вобласці і Года малой радзімы, сектар пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва Дзятлаўскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці праводзіць культурна-пазнавальную экспедыцыю пад назвай “Па сакрэты даўгалецця”.
Як пражыць доўгае жыццё, мець добрае здароўе, расказала Алена Феліксаўна Дзірвук, якая жыве ў вёсцы Дубраўка. У гэтым годзе ёй споўнілася 90 гадоў.
– Я дзясятае дзіця ў сям’і. Мае сёстры і браты ўжо памерлі. А я да гэтага часу жыву. Напэўна, як апошняе дзіця, усе сілы засталіся мне, – усміхаецца доўгажыхарка.
Сваю сям’ю Алена Феліксаўна лічыць найвялікшым багаццем – у яе дзве дачкі, двое ўнукаў і двое праўнукаў. Са шчырай радасцю яна распавядае пра свайго праўнучка і здзіўляецца, што хоць ён і маленькі, а такі разумны. Разам з Аленай Феліксаўнай разглядаем альбом, у якім шмат фотаздымкаў з дарагімі для яе людзьмі. Пра кожнага роднага чалавека яна расказвае з пяшчотай і любоўю.
Хоць жыве жанчына адна, але за ёй прыглядае дачка, дапамагае ва ўсім.
– Жыццём я задаволена. У мяне ўсё ёсць, – сцвярджае Алена Феліксаўна. – Сама сабе гатую, а прадукты прыносіць дачка. Клапоціцца пра мяне. Дзеці хочуць забраць да сябе ў Дзятлава, але мне добра ў сваім родным доме, любай вёсцы. Нікуды не хачу адсюль з’язджаць. Родныя мясціны надаюць мне сілаў.
Успамінаючы мінулае, юбілярка ні на што не скардзіцца:
– У мяне было добрае жыццё. Хапала, вядома, і цяжкасцяў, і радасцяў за мой доўгі век, але я дзякую Богу за ўсё. Асабліва за тое, што збярог мяне ў час вайны.
А напрыканцы нашай сустрэчы Алена Феліксаўна падзялілася яшчэ адным сакрэтам: яна ўсё жыццё не ела салодкага.
– Таму ў мяне няма праблемаў са здароўем. Хоць 90 гадоў мне, але ніякіх хваробаў не ведаю.
Святлана АБРАМЧУК
Фота Лізаветы ГРЫВАЧЭЎСКАЙ
