Па выніках конкурса «Краса Дзятлаўшчыны -2014» Кацярына Заянчкоўская атрымала тытул «Міс індывідуальнасць». Гледачоў дзяўчына ўразіла сваім творчым нумарам: яна выступіла як парадыстка вядомых расійскіх зорак. Гэтыя нумары Кацярына паказала і на нядаўнім моладзевым вулічным капусніку «Тваё лета».
Сустрэўшыся з Кацярынай, карэспандэнтка газеты папрасіла яе адказаць на пытанні, якія датычацца захаплення і не толькі.
— На пачатку раскажыце крыху пра сябе, адкуль вы родам?
— Я нарадзілася на дзятлаўскай зямлі, у вёсцы Пацаўшчына, у шматдзетнай сям’і, у якой — васьмёра дзяцей: чатыры браты і чатыры сястры. Я — самая малодшая.
Вучылася я ў сярэдняй школе №2, цяперашняй гімназіі. Пасля заканчэння паступіла ў Гродзенскі педадагічны каледж. Цяпер працую выхавальніцай у дзіцячым садзе №1 горада Дзятлава.
— Чаму абралі менавіта гэтую прафесію?
— З дзяцінства марыла быць педагогам пачатковых класаў або выхавальніцай. Проста вельмі падабаецца працаваць з дзецьмі.
— Цікава, а якой вы самі былі ў дзяцінстве? Магчыма, ужо тады для вас была характэрна «творчая жылка»?
— Не, я была спакойнай дзяўчынкай. Як і ўсе дзеці, вельмі любіла бавіць час за рухомымі гульнямі на вуліцы. І сёння мяне здзіўляе, што цяперашнія хлопчыкі і дзяўчынкі не захапляюцца гэтым, а праводзяць час за камп’ютарам.
Што тычыцца творчых здольнасцяў, то парадыраваць я пачала яшчэ ў школьныя гады. Першы мой вопыт — гэта пародыя на Жырыноўскага. Пасля у маім рэпертуары з’явілася пародыя на Машу Распуціну.
— Ёсць у вашым рэпертуары і пародыя на Анжаліку Варум і Алену Ваенгу…
— Так. Увогуле, я спрабую парадыраваць многіх зорак расійскай эстрады. Але не заўсёды атрымліваецца. Даволі складана парадыраваць тую ж Любоў Успенскую або Ларысу Доліну. Для гэтага трэба валодаць вельмі добрымі вакальнымі дадзенымі.
— Кацярына, удзел у «Красе Дзятлаўшчыны» гэта ваш першы выхад на «вялікую сцэну»?
— Не. Пасля заканчэння Гродзенскага педагагічнага каледжа па размеркаванні я была накіравана працаваць у аграгарадок Індура. Там была ўдзельніцай хору пры мясцовым Доме культуры. Выступала і як парадыстка.
Цяпер пастаянна ўдзельнічаю у творчых мерапрыемствах, якія праходзяць у дзіцячым садзе №1. Мне гэта вельмі падабаецца. На тых жа ранішніках я з задавальненнем «агучваю» Бабу Ягу — персанажа Георгія Мілляра з вядомай казкі «Марозка».Увогуле, напэўна, калі б не стала выхавальніцай, я выбрала б творчую прафесію, звязаную менавіта з артыстычнай дзейнасцю.
— А ці ёсць у вас іншыя захапленні?
— Ёсць. Гэта маляванне. Асвоіла я яго таксама самастойна.
У гады навучання у Гродзенскім педагагічным каледжы я атрымала і дадатковую спецыялізацыю — творчасць. Работа з саломкай, кераміка, макрамэ — усяму гэтаму я навучылася ў студэнцкія гады. А яшчэ я асвоіла такую тэхніку малявання як батык.
— У якім жанры любіце больш за ўсё маляваць?
— Падабаецца жывапіс. Люблю маляваць пейзажы, нацюрморты. Таксама малюю і плакаты.
— А хто з’яўляецца вашым любімым мастаком?
— Гэта Шышкін, Левітан. Увогуле, падабаюцца мастакі-рэалісты. Абстракцыянізм я не разумею.
— Вашы студэнцкія гады прайшлі ў Гродне. А якія месцы гэтага горада найбольш прыйшліся па душы?
— Мне вельмі падабаецца ўвесь Гродна. Гэта горад, які пранізаны духам гісторыі, жыве ёю. Больш за ўсё прыйшоўся даспадобы парк Жылібера. У студэнцкія гады я жыла непадалёку ад гэтага месца. І, праходзячы паўз яго, заўжды захаплялася яго прыгажосцю і адметнасцю.
— А ці любіце вы чытаць?
— Так, падабаецца. Раней вельмі любіла беларускую класіку. У прыватнасці — творы Васіля Быкава. Прачытала ўвесь збор яго твораў.
— Кацярына, ці часта вы наведваеце сваю малую радзіму?
— Кожныя выхадныя. У Пацаўшчыне жыве мой тата. На жаль, вёска з кожным годам пусцее ўсе больш і больш. Вельмі баліць душа, калі бачыш апусцелыя хаты.
Сёння ў вёсцы застаўся толькі магазін. А яшчэ адметнасцю Пацаўшчыны з’яўляецца праваслаўная капліца, узведзеная на вясковых могілках. Яе пабудавала ўраджэнка вёскі, якая цяпер жыве за мяжой.
А. ДУБРОЎСКАЯ
Фота П. АДАМЧУКА