Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

28 лютага споўнілася 70 гадоў з дня нараджэння беларускага мастака Вікенція Іванавіча Ражко, ураджэнца вёскі Гярбелевічы Дзятлаўскага раёна.

Вікенцій Іванавіч у шматдзетнай сялянскай сям’і быў сёмым дзіцём. З дзяцінства любіў бываць на прыродзе, любаваўся яе прыгажосцю і марыў стаць мастаком. У 13-14 гадоў бацька збіраўся аддаць хлопчыка ў вучылішча іканапісу, але лёс распарадзіўся інакш.

Першыя прафесійныя навыкі атрымаў у 9-10 класах ад мастака-педагога Уладзіміра Жука, які прыехаў з Мінска на працу ў Казлоўшчынскую школу. Свайго настаўніка Вікенцій Іванавіч успамінае і цяпер з вялікай удзячнасцю.

У 1966 годзе, пасля школы, будучы мастак паступіў на мастацка-графічны факультэт Віцебскага педагагічнага інстытута. Авалодваў майстэрствам алейнага жывапісу ў вядомага беларускага мастака А. Някрасава. Акварэль у інстытуце выкладаў адзін з выдатных заснавальнікаў беларускай акварэлі Ф. Гумен. Дзякуючы гэтым педагогам,  Вікенцій Іванавіч атрымаў грунтоўныя веды і падрыхтоўку ў галіне выяўленчага мастацтва. Ужо ў студэнцкія гады юнак прымаў удзел у шматлікіх гарадскіх мастацкіх выставах.

Пасля заканчэння педінстытута, з 1971 года, Вікенцій Іванавіч выкладаў выяўленчае мастацтва ў першай школе гарадскога пасёлка Зэльва. У 1975 годзе пераехаў у Ваўкавыск, працаваў мастаком у філіяле Гарадзенскіх мастацка-вытворчых майстэрняў “Мастацтва” да 1992 года. Два гады настаўнічаў у СШ №6 горада Ваўкавыска. З 1994 года выкладаў выяўленчае мастацтва ў Ваўкавыскім педагагічным каледжы.

Цяпер Вікенцій Іванавіч на заслужаным адпачынку, жыве ў Ваўкавыску, мае двух сыноў. Малодшы, Аляксей, скончыў Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Я. Купалы па спецыяльнасці радыёфізіка, працуе ў Калінінградзе. Старэйшы, Аляксандр, скончыў завочна юрыдычны факультэт у тым жа ўніверсітэце. Дарэчы, сыны вельмі здольныя і маглі б стаць добрымі мастакамі, але выбар зрабілі яны, а Вікенцій Іванавіч не настойваў. Да гэтай пары бацька  беражэ іх дзіцячыя малюнкі.

Вікенцій Іванавіч Ражко – удзельнік абласных, рэспубліканскіх, усесаюзных і замежных выставаў з 1971 года. Член Беларускага Саюза мастакоў з 1991 года.
Працуе ў станковым жывапісе (акварэлі), пераважна ў жанры пейзажа і партрэта, станковай графіцы. Сярод вядомых яго твораў – “Месяц”, “Марозны вечар”, “Прайшоў летні дождж”, “Легенда аб горадзе”, “Краявід з храмам”, “Сакавік”, “Партрэт сястры”, прысвечаны роднай сястры Яніне і іншыя. Адзін з яго твораў пад назвай “Валокі” прысвечаны малой радзіме – роднай вёсачцы.

Творы мастака знаходзяцца ў прыватных зборах Польшчы, Чэхіі, Канады, Германіі і Беларусі.

Дзякуючы настойлівай працы, пастаяннаму пошуку, Вікенцій Іванавіч авалодаў сакрэтамі акварэльнага жывапісу, менавіта ў гэтым жанры знайшоў сваё прызванне. Простая тэхніка маляўнічых палотнаў вельмі тонка перадае сувязь яго душы з прыродай.

На малой радзіме Вікенцій Іванавіч бывае даволі часта. У Казлоўшчыне жыве родная сястра Яніна Грамадская, у Явары пахаваны яго бацькі.

Ірына ЯКАЎЧЫК,
галоўны захавальнік фондаў Дзятлаўскага гісторыка-краязнаўчага музея

Стоит почитать:

Працаваць – значыць працаваць добрасумленна

Заўсёды ў цэнтры падзей

Марафонка Галіна Карнацэвіч

Акадэмік вярнуўся дадому

Оставить ответ

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

Похожие публикации