Гэту гісторыю я пачула ад настаяцеля храма святых набожных князёў Барыса і Глеба вёскі Накрышкі Аляксея Сцепановіча, калі разам са святаром і работнікамі СВК “Хвінявічы” мы стаялі на ўскрайку раллі перад драўляным паклонным крыжам. На гэтым месцы здаецца толькі нядаўна былі непраходны буралом, кустоўе і павалены ад часу сімвал хрысціянскай веры – крыж, а яшчэ даўней – стаяў праваслаўны храм.
Па словах Аляксея Сцепановіча, першы храм у Накрышках – Барысаглебскі, драўляны, быў пабудаваны ў 16 стагоддзі і знішчаны на мяжы 18-га і 19-га стагоддзяў па невядомых сёння абставінах. Праз некаторы час на месцы колішняга храма ўсталявалі паклонны крыж у знак таго, што гэта месца святое. Другая, вядомая сучаснікам Накрышская Барысаглебская царква, больш позняя каменная пабудова, якую ў дар хрысціянам перадала мясцовая княгіня Стравінская, выдатна захавалася да нашага часу.
— Храм – гэта дом Бога на зямлі. Калі храм асвячаецца, Гасподзь дае гэтаму месцу анёла-ахоўніка. У драўляным храме святых Барыса і Глеба на працягу многіх гадоў здзяйснялася самая галоўна з праваслаўных таямніцаў – таямніца еўхарыстыі (прычашчэння). І нават калі храм па невядомых нам прычынах быў разбураны, анёл-ахоўнік не пакінуў гэта месца.
Ужо падзабытую мясцовымі жыхарамі гісторыю айцец Аляксей нагадаў старшыні СВК “Хвінявічы” Мікалаю Бубноўскаму, калі механізатары гаспадаркі расчышчалі гэтыя землі пад ворыва. З малітвай і з добрымі памкненнямі работнікі СВК разам з настаяцелем Барысаглебскай царквы Аляксеем Сцепановічам усталявалі на месцы колішняга храма новы драўляны жыватворны крыж. У сёлетнім чэрвені ў прысутнасці праваслаўнага духавенства, мясцовых жыхароў крыж, пастаўлены напамінам пра драўляны храм, будзе асвечаны, каб стаць для людзей месцам малітвы і благаславення.
Н. АВЯРЧУК
