Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

Зразумела, што словы “вясна”, “жанчына” і “мама” па законах мовы не сінонімы. Аднак тры гэтыя цёплыя, шчырыя і важныя для кожнага чалавека паняцці цесна аб’яднала ўсімі намі любімае каляндарнае свята – 8 Сакавіка.

З самым светлым і вясновым настроем заўжды прыемна ўзгадваць дарагіх нашаму сэрцу людзей. Для многіх дзятлаўчан імя Ліліі Ваніслаўчык якраз асацыіруецца са святам, радасцю, дзяцінствам, а ўсё таму, што Лілія Іванаўна ўжо 44 гады працуе выхавальнікам у дзіцячым садзе № 1 горада Дзятлава. 

Як прызнаецца наша зямлячка, за чатыры дзесяцігоддзі ў яе было 10 выпускаў дзетак. Больш за дзве сотні маленькіх гарэзаў падраслі і сталі школьнікамі. Час ляціць хутка: некаторыя былыя выхаванцы потым прыводзілі ў групу і сваіх сыноў і дачок. Ідучы па горадзе, Лілія Іванаўна нярэдка сустракае ўжо дарослых выпускнікоў, якія з радасцю вітаюцца з “другой мамай”, а педагогу так прыемна бачыць, што яе маленькія Дашы, Наташы, Паўлікі і Андрэі сталі годнымі людзьмі, знайшлі сваю дарогу ў жыцці.

– Настаўніцай я марыла стаць яшчэ ў школьныя гады, – прызнаецца Лілія Ваніслаўчык. – Лёс склаўся так, што стала педагогам дашкольнай адукацыі, аб чым ні разу не пашкадавала. У 1980 годзе пасля заканчэння Гродзенскага педагагічнага вучылішча прыехала працаваць на малую радзіму, трапіла ў калектыў дзіцячага сада № 1 горада Дзятлава і засталася тут на многія гады. У 1986-м скончыла завочнае аддзяленне Мінскага дзяржаўнага педагагічнага на той час інстытута імя Максіма Горкага (цяпер – універсітэт імя Максіма Танка). Побач з дзецьмі час ляціць хутка і непрыкметна, з імі назаўсёды застаешся маладым душой, ёсць магчымаць сябе рэалізаваць, перадаючы гэтым маленькім чамучкам веды, уменні, вопыт.

Упэўнена, што гэта сапраўды так, бо застала Лілію Іванаўну за заняткамі з групай: разам з дзецьмі яны вывучалі пароды дрэваў, іх прыкметы і адрозненні, практыкаваліся ў сшытках-дапаможніках. Перад выхавальніцай і яе старэйшай дзясятай групай сёлета стаіць важная і адказная задача – падрыхтавацца да школы. Усе хлопчыкі і дзяўчынкі гэтым летам “вылецяць з-пад крыла” Ліліі Іванаўны і 1 верасня сядуць за школьныя парты. Зразумела, што педагог вельмі хвалюецца і жадае, каб кожны з іх стаў кемлівым і старанным вучнем, а ў далейшым – прафесіяналам сваёй справы, шчаслівым сем’янінам.

– Мы ўжо пачалі супрацоўніцтва са школай, старанна рыхтуемся па праграме дашкольнай адукацыі. Калі хто хварэе і прапускае тэмы, займаемся індывідуальна. Дзеці ведаюць, што ніводная старонка рабочых сшыткаў не павінна застацца пустой, таму з гатоўнасцю адгукаюцца на мае заклікі павучыцца, пакуль сябры захоплены цікавай гульнёй. Увогуле, наша група старанная, кемлівая, працавітая. Дзеці займаюцца канструяваннем, ручной працай, калі дзяжураць, дапамагаюць накрываць і ўбіраць са стала, вельмі любяць маляваць. У іх атрымліваюцца цікавыя творчыя работы. Нярэдка яны і мне дораць свае малюнкі. Вельмі хочацца, каб у школе яны прадаўжалі заставацца стараннымі і паслухмянымі, мелі цікавасць да вучобы, імкнуліся спасцігаць новае і выраслі добрымі грамадзянамі нашай краіны.

Лілія Іванаўна ўпэўнена, што быць паспяховай у прафесіі ёй дапамагае мяккі характар, любоў да дзяцей, жаданне дарыць ім веды і хвілінкі радасці, размаўляць, дзяліцца ўражаннямі, разам гуляць, бо менавіта праз гульню маленькія людзі пазнаюць навакольны свет і жыццё. Цікава ў групы праходзяць святы і ранішнікі: Новы год, Дзень абаронцаў Айчыны. Цяпер хлопчыкі і дзяўчынкі актыўна рыхтуюцца да 8 Сакавіка. Для матуляў кожны з выхаванцаў ужо сам зрабіў святочную віншавальную паштоўку.

Вольны ад работы час Лілія Іванаўна любіць праводзіць з унукамі і блізкімі. У іх сям’і склалася цудоўная традыцыя падарожнічаць і назапашваць прыемныя ўражанні ад наведвання славутых мясцін Беларусі. Часцей за ўсё ў вандроўкі накіроўваюцца летам. Ужо пабывалі ў Хатыні, музеі Вялікай Айчыннай вайны, Нацыянальнай бібліятэцы, у Мірскім, Нясвіжскім замках, Косаўскім палацы, на многіх іншых аб’ектах. Цяпер думаюць, які маршрут ім пракласці на новы сезон. Наша зямлячка ўпэўнена, што ў Беларусі нямала цікавых мясцін, дзе абавязкова варта пабываць.  

На пытанне, які падарунак чакае на 8 Сакавіка, Лілія Ваніслаўчык мудра і па-філасофску адказвае:

– Галоўнае – здароўя для сябе, блізкіх і знаёмых, каб усе былі шчаслівымі, а ў роднай краіне панавалі мір і спакой. 

Жанчынам Дзятлаўшчыны Лілія Іванаўна таксама зычыць здароўя, дабрабыту, любові, усяго чыстага, добрага, светлага і простага чалавечага шчасця.

Ірына СТЫРНІК

Подписывайтесь на телеграм-канал «Дятлово ОНЛАЙН» по короткой ссылке @gazeta_peramoga

#нашалепшае #нашелучшее

Похожие публикации