Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

Культурна-адукацыйны патрыятычны праект “Цягнік Памяці-2024” скончыў сваё вялікае падарожжа да наступнага года.

Сёлетнімі яго пасажырамі былі 200 юнакоў і дзяўчат з Беларусі, Расіі, Кыргызстана, Казахстана, Арменіі, Таджыкістана, Азербайджана, Узбекістана. Разам з імі вандраваў наш зямляк, пераможца заключнага этапу рэспубліканскага конкурсу “Я патрыёт сваёй краіны”, навучэнец сярэдняй школы № 3 горада Дзятлава Станіслаў Якаўчык.

– 14 дзён дарогі, 9316 кіламетраў, 13 беларускіх і расійскіх гарадоў, дзе мы змаглі пабываць, пакінулі незабыўныя ўражанні і мора эмоцый, – расказвае Станіслаў. – З намі ў падарожжа адправіўся беларускі моладзевы лідар – першы сакратар ЦК БРСМ і каардынатар праекта ад Беларусі, член Савета Рэспублікі Аляксандр Лук’янаў. У час вандроўкі мы сустракаліся са старшынёй Савета Рэспублікі Наталляй Качанавай і спікерам Савета Федэрацыі Валянцінай Мацвіенка, паколькі менавіта пад эгідай верхніх палат парламентаў ажыццяўляецца праект “Цягнік Памяці”. Абедзве жанчыны-палітыкі выступілі перад намі з пажаданнямі ў дарогу. Далучыўся да пасажыраў цягніка і член Камітэта Савета Федэрацыі па міжнародных справах Аляксандр Карэлін.

У нас былі чатыры атрады, якія адрозніваліся па колеры формы і дзяліліся на падатрады, я быў у саставе “4.1”. Аднак сяброўскія сувязі ўстанавіліся далёка за іх межамі. У мяне з’явіліся сябры з Расіі, Казахстана, Азербайджана, Арменіі, напрыканцы сумна было развітвацца, але цяпер стасункі падтрымліваем у інтэрнэце. Наогул, “Цягнік Памяці” – гэта адзінства, сяброўства, знакавыя мясціны, памяць і ўсё тое трапяткое, што нас гуртуе.

– Якія гарады і мясціны больш запомніліся?

– Безумоўна, Мамаеў курган у Валгаградзе з яго велічным і кранальным помнікам “Радзіма-маці кліча!”. Гэты мемарыяльны ансамбль прысвечаны Героям Сталінградскай бітвы – адной з важнейшых і буйнейшых за гісторыю Вялікай Айчыннай вайны – і сімвалізуе моц духу савецкага народа.

Калі казаць пра Беларусь, то глыбокія ўражанні пакінула Буйніцкае поле – мемарыяльны комплекс-музей пад адкрытым небам недалёка ад Магілёва. Гэты кавалачак беларускай зямлі прапітаны крывёй герояў 388-га стралковага палка, якія 23 дні ў далёкім 1941 годзе стаялі насмерць. Мы ўсклалі кветкі ў памяць пра іх подзвіг і паўдзельнічалі ва ўрачыстай праграме.

– Ці збылася твая мара ўбачыць Маскву?

– Збылася, хаця расійская сталіца сустрэла нас спёкай +36 градусаў. Тым не менш, мы пабывалі ў Крамлі, пабачылі Цар-пушку і Цар-звон, наведалі павільён ВДНГ. Калі трапляеш у яго, нібыта ажыццяўляеш экскурс у будучыню – так па-майстэрску скампанаваны высокія тэхналогіі і сучаснасць.

Калі ж казаць пра майстэрства мінулых пакаленняў, то да глыбіні душы ў Санкт-Пецярбургу ўразіў Пецяргоф з яго велічнай і прыгожай сістэмай фантанаў, якая функцыянуе да нашых дзён.

– Ці склаліся ў праекта свае традыцыі?

– Думаю, самай яркай, запамінальнай, цёплай і кранальнай сярод іх з’яўляецца цырымонія развітання. Напярэдадні расставання наш цягнік прыбыў у парк “Патрыёт” у падмаскоўнай Кубінцы. Гэта маштабны шматгранны комплекс, прысвечаны гісторыі Вялікай Айчыннай вайны, дзе мы не толькі прайшлі “Дарогамі памяці”, але і вечарам усе разам пасядзелі каля вогнішча, паспявалі песні. У беларускай сталіцы, у Мінскім дзяржаўным палацы дзяцей і моладзі, для нас быў арганізаваны флэш-моб па абмене пажаданнямі.

– Якія знакавыя падзеі і вядомыя асобы трапілі ў фотагалерэю твайго мабільнага тэлефона?

– Мне ўдалося сфатаграфавацца з Міністрам адукацыі Рэспублікі Беларусь Андрэем Іванцом, членам Камітэта Савета Федэрацыі па міжнародных справах Аляксандрам Карэліным, а яшчэ мы рабілі сумесныя здымкі з атрадам. Што тычыцца падзей, то вельмі шчыра “Цягнік Памяці” праводзілі ў Полацку, дзе сабралася шмат моладзі.

– Ці атрымаў для сябе памятны сувенір?

– Іх нам дарылі ў кожным горадзе. Найбольш мне спадабалася сімвалічная шклянка з металічнай падстаўкай, якія раней выкарыстоўваліся ў цягніках, каб паіць пасажыраў чыгункі чаем. Свайму брату, які цікавіцца гісторыяй, я прывёз невялікі бюст Сталіна.

– Ці вызначыліся паслядоўнікі, якія жадаюць удзельнічаць у конкурсе, каб трапіць на “Цягнік Памяці”?

– Цікавяцца многія, але, мяркую, будучыя канкурсанты з’явяцца пасля 1 верасня. Я гатовы іх падтрымаць і дзяліцца вопытам.

Ірына СТЫРНІК
Фота аўтара і Станіслава ЯКАЎЧЫКА

Подписывайтесь на телеграм-канал «Дятлово ОНЛАЙН» по короткой ссылке @gazeta_peramoga

Предыдущая новость

Следующая новость

Похожие публикации