Маленькае падарожжа наведвальніц клуба «Нам гады не бяда» ў Навагрудскі раён.
Лета – добрая пара для новых адкрыццяў, уражанняў і цікавых прыгодаў. Так лічаць не толькі дзеці, у якіх канікулы, але і дарослыя, якія ўжо на заслужаным адпачынку. Прыклад гэтаму – клуб «Нам гады не бяда» Цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Дзятлаўскага раёна. Наведвальніцы клуба адправіліся ў Навагрудак у невялікае падарожжа і там папалі ў музей яўрэйскага супраціўлення.
Жанчыны ўбачылі скульптурную кампазіцыю, якая прысвечана загінуламу яўрэйскаму дзіцяці. Гэта фігура дзяўчынкі ў касцюме анёла, а побач – дрэва жыцця з адсечанымі галінамі.
Краязнаўца і заснавальніца музея Тамара Вяршыцкая, сустракаючы дзятлаўчанак, сказала, што яны аказаліся ў патрэбны час у патрэбным месцы, і гэтым заінтрыгавала жанчын. У чым жа ім пашанцавала?
Высветлілася, што ў той жа дзень на экскурсію ў музей прыехала сям’я Сендароўскіх з Іерусаліма, а калісьці жылі ў Дзятлаве. Атрымліваецца, нечакана сустрэліся землякі. Дэвід, адзін з членаў сям’і, вывучае свае сямейныя карані, на яўрэйскіх могілках знайшоў магілы сваіх продкаў.
Знаёмства дзятлаўчанак з сям’ёй Сендароўскіх прайшло душэўна і запамінальна. Наведвальніцы клуба «Нам гады не бяда» расказалі пра сябе, пра сваю актыўную і творчую дзейнасць. А потым вырашылі прадэманстраваць свае таленты: экспромтам стварылі ледзь не канцэртную праграму, дзе і песні спявалі, і танцавалі. Замежнікі засталіся пад вялікім уражаннем.
Сям’ю Сендароўскіх гасцінныя жанчыны запрасілі на Дзятлаўшчыну. Сендароўскія абяцалі прыехаць у наступным годзе, а пакуль у клуба «Нам гады не бяда» ёсць час на падрыхтоўку да сустрэчы гасцей.
Наступным этапам экскурсій стала аграсядзіба «Літоўка». Мясцовы аўтобусны прыпынак – сапраўдны твор мастацтва. З яго сцен глядзіць Лясны дух, які і палохае, і зачароўвае адначасова.
Трапілі жанчыны ў Дом гноміка, дзе ўсе рэчы ў мініяцюрным памеры.
Пабывалі і ў доміку, дзе калісьці спыняўся Уладзімір Высоцкі са сваёй жонкай Марынай Уладзі.
У доме аграсядзібы і вакол яго шмат каваных рэчаў, у пакоях нямала пазалоты і старадаўніх рэчаў з дуба, ёсць старадаўні сервант з чырвонага дрэва, у якім на галоўным месцы – 120-гадовы зборнік твораў Адама Міцкевіча.
Уразіла дзятлаўчанак скульптура з глыбокім сэнсам: чалавек, які трымае ў далоні зямны шар, а велізарная жаба душыць яго за горла. Такая вось інтэрпрэтацыя фразеалагізма «жаба душыць».
На зваротным шляху з Навагрудка наведвальніцы клуба «Нам гады не бяда» патрапілі ў месца расстрэлу гітлераўцамі 11 сясцёр назарэтанак. Іх расстралялі 1 жніўня 1943 года. Так супала, што менавіта 1 жніўня, у дзень памяці загінулых сёстраў, дзятлаўчанкі наведалі магілу і памаліліся за дзяўчынак.
На гэтым маленькія падарожжы наведвальніц клуба «Нам гады не бяда» не скончыліся, у жанчын яшчэ шмат энтузіязму і энергіі для новых паездак, культурнага і актыўнага адпачынку.
Юлія БАКУНОВІЧ
Фота прадаставіла Галіна КАСЦЮК
