Фёдар Яфімчык: “Шчасце, калі ёсць сілы працаваць”

Па Дзятлаўшчыне прадаўжае свае вандроўкі праект “Глыбінкай жыве Беларусь”.

На гэты раз адрасатам “музычнай паштоўкі” ад работнікаў сектара пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва раённага цэнтра культуры і народнай творчасці стаў жыхар вёскі Раманавічы Фёдар Яфімчык, які адсвяткаваў сваё 85-годдзе.

З круглай датай у асабістым календары Фёдара Аляксандравіча віншавалі артысты Ганна Харлінская, Ірына Бакшук, Марына Варган, Чэслаў Свіб, да якіх з падарункам для земляка далучылася сакратар раённага савета ветэранаў Ядвіга Гушча.

Імянінніку зычылі больш ясных, сонечных дзён, моцнага здароўя, бадзёрасці духу, невычэрпнага аптымізму, а цёплае сонечнае надвор’е, якое выдалася на момант сустрэчы, нагадвала не толькі, што дзень нараджэння Фёдара Аляксандравіча прыпадае на вясновы час, але і аб тым, што родная зямля прабуджаецца, зацвітае і чакае клопату руплівых рук.

Што гэта значыць, Фёдар Яфімчык ведае не з чужых слоў: 44 гады свайго жыцця ён аддаў рабоце ў паляводстве ў мясцовым калгасе, шмат працаваў дома, на ўласнай гаспадарцы, бо сям’я трымала дзве каровы, столькі ж свінаматак, авечак, курэй, гусей. На дзяржаўным і прыватным участках наш зямляк працаваў аднолькава старанна, з поўнай аддачай, і сёння ён добра памятае, як у 1953 годзе на камсамольскім сходзе ў Дзятлаве за перадавыя поспехі быў узнагароджаны Пахвальным лістом.

– Вяртаўся з калгаса, і дома чакала “другая вахта”, – узгадвае імяніннік. – Гэта сёння сілы ўжо не тыя і на маім падворку зелянее траўка, а ў лепшыя гады кожны кавалачак гэтай зямлі быў засаджаны бульбай і агародам, плюс яшчэ пяцьдзясят сотак пад бульбу выдзяляла гаспадарка. “Другога хлеба” нарыхтоўвалі шмат, бо трэба было карміць жывёлу, ды і касу ўлетку амаль не выпускаў з рук, каб назапасіць дастаткова сена.

Любоў да працы, здаецца, Фёдар упітаў з малаком маці, бо з малых гадоў разам з братам дапамагаў бацькам, ужо пасля чацвёртага класа перайшоў на вячэрняе навучанне, а днём пасвіў коней. Нарадзіўся ён на гэтай зямлі, пэўны час пасля 1939 года, як прагналі паноў, Яфімчыкі жылі на хутары ў Хабатках, у 1963 годзе пераехалі на пастаяннае жыхарства ў Раманавічы. Тут, у бацькоўскім доме, Фёдар Аляксандравіч дажыў да шаноўнага ўзросту.

На жаль, лёс не песціў нашага земляка, на яго долю выпала нямала выпрабаванняў і стратаў. Затое прадаўжаюць радаваць дзядулю трое ўнукаў і чацвёра праўнукаў, дарэчы, двое малодшых, хлопчыкі-блізняткі, нарадзіліся акурат на дзень нараджэння Фёдара Аляксандравіча. Жыццё нібыта паказала працавітаму чалавеку, што і скрозь шэрыя хмары здольны прабівацца сонечныя промні, таму ні пры якіх абставінах не трэба губляць аптымізму.

А Фёдар Яфімчык яго і не губляе: сваім гасцям ён паведаміў, што марыць дажыць да 90-гадовага юбілею, у які зноў спадзяецца на шчырае песеннае віншаванне.

Сакрэт даўгалецця ў імянінніка просты, як і разуменне чалавечага шчасця – гэта калі ёсць сілы і жаданне працаваць. Менавіта іх ён зычыць маладому пакаленню, заклікае любіць і цаніць сваю краіну, шанаваць родную зямлю, якая корміць і сагравае, дае жыццёвую энергію, але і ад кожнага ўзамен чакае клопату і сумленнай працы.