У студзені асабовы састаў Дзятлаўскага аддзела Дэпартамента аховы МУС Рэспублікі Беларусь па добрай традыцыі ўрачыста праводзіў на заслужаны адпачынак былога работніка – міліцыянера ўзвода міліцыі Сяргея Грыцука.
У гэты дзень былі кветкі, гучалі шчырыя словы віншаванняў ад начальніка аддзела Дзмітрыя Харошкі і калегаў з пажаданнямі здароўя, поспехаў, сямейнага дабрабыту, а таксама выдалася нагода ўзгадаць мінулае. А яно не сухія факты біяграфіі, а дні і гады, напоўненыя важнымі падзеямі, памкненнямі, сяброўствам і падтрымкай калег.
Рашэнне ўладкавацца ў міліцыю Сяргей Грыцук прыняў 25 гадоў таму, у лістападзе 1995-га, аб чым ніколі не шкадаваў. Па прафесіі наш зямляк быў памочнікам машыніста цеплавоза. Папрацаваць па спецыяльнасці паспеў у Вільнюсе, на той час сталіцы Літоўскай Савецкай Сацыялістычнай Рэспублікі. Затым быў прызваны ў армію. Тэрміновую службу праходзіў ва ўнутраных войсках. Пакуль служыў, распаўся Савецкі Саюз, адбыліся іншыя значныя змены ў грамадстве. Таму менавіта ў роднай Беларусі Сяргей Грыцук вырашыў прадоўжыць працоўную дзейнасць пасля звальнення ў запас. Год адпрацаваў электрыкам у калгасе “Гвардыя” на Дзятлаўшчыне, але адчуваў, што яго прызванне ў іншым. З задавальненнем прыняў запрашэнне стаць міліцыянерам Дзятлаўскага раённага аддзела аб’яднання “Ахова” МУС Рэспублікі Беларусь. Служыць тут падабалася: быў задзейнічаны на ахове буйнога аб’екта – санаторыя “Радон”.
Затым жыццёвая дарога на доўгія дзесяць гадоў прывяла Сяргея Арсеньевіча на службу ў раённы аддзел міліцыі.
У Дзятлаўскі аддзел Дэпартамента аховы ён вярнуўся восенню 2005-га. Служыў міліцыянерам узвода міліцыі, міліцыянерам-кінолагам, міліцыянерам-вадзіцелем групы затрымання. Апошнія некалькі гадоў быў задзейнічаны на ахове філіяла Белаграпрамбанка ў Дзятлаве.
Службу ў міліцыі аховы Сяргей Грыцук лёгкай не лічыць. Падкрэслівае, што да любога выезду па трывозе трэба было ставіцца з поўнай адказнасцю, бо ніколі не ведаеш, што чакае цябе на месцы: падманная спрацоўка сігналізацыі ці мацёры злачынца. За апошнія пятнаццаць гадоў сутыкацца давялося і з сямейнымі скандалістамі, і з хуліганамі, разам з калегамі па службе раскрывалі злачынствы і крадзяжы.
Адпачыць ад напружаных службовых дзяжурстваў і набрацца сілаў для далейшай работы заўсёды можна было сярод родных. На новыя працоўныя дасягненні Сяргея Арсеньевіча натхнялі жонка Таццяна і двое сыноў. І калі старэйшы Дзмітрый ужо абраў сабе прафесію па душы ў сферы высокіх тэхналогій, то малодшы Андрэй задумваецца, ці не стаць яму, як і тата – міліцыянерам.
Поўнага сілаў і энергіі Сяргея Грыцука складана назваць “пенсіянерам”, ды ён і не збіраецца сядзець дома – пастараецца ў бліжэйшы час знайсці новую работу.
Калегам, якія застаюцца ў страі, Сяргей Арсеньевіч жадае моцнага здароўя, невычэрпнай энергіі, службовых поспехаў, ладу і дабрабыту ў сем’ях. Маладым людзям, якія толькі прыйшлі працаваць у міліцыю, – цярпення і любові да справы, якой служаць.
Ірына СТЫРНІК
Подписывайтесь на телеграм-канал «Гродно Медиа Group» по короткой ссылке @GrodnoMediaGroup
