Я даўно ўсвядоміў, што кожны новы юбілей вызвалення нашай сінявокай Беларусі – красамоўнае сведчанне мужнасці і гераізму беларускага народа, відавочны і асэнсаваны гістарычны рух наперад, своесаблівы мост еднасці паміж прадстаўнікамі розных пакаленняў.
Памяці як нацыянальнай, усенароднай, так і памяці кожнага беларуса, бо Вялікая Айчынная вайна даўно прапісалася ў сэрцах удзячных нашчадкаў, дзяцей, унукаў і праўнукаў пераможцаў. Памяцьпра герояў, якіяцанойсвайгожыццязаплацілі за Перамогу, у беларусаўзакладзена на духоўнымузроўні.
Як добра, што ў нашай краіне праводзяцца шматлікія мерапрыемствы, прысвечаныя 75-годдзю вызвалення Беларусі, актыўна праходзяць грамадска-культурныя акцыі “Дарогамі вызваліцеляў”. Гэта важная дата не проста частка гістарычнай храналогіі, гэта памяць пра мужнасць тых, хто падарыў нам шчаслівае жыццё пад блакітным небам.
Дарогі вызваліцеляў былі надзвычай складанымі, з крывёю, з жахамі смерці. Менавіта 23 верасня 1943 года савецкімі войскамі быў вызвалены ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў першы населены пункт Беларусі – раённы цэнтр Камарын тагачаснай Палескай вобласці. З гэтага дня і пачаўся доўгі і цяжкі шлях выгнання акупантаў з бясстрашнай беларускай зямлі.Аднак давызвалення апошняганаселенагапукта – Брэста – прайшоўамаль год. І, дарэчы, супрацьстаянне фашыстам яшчэ больш аб’яднала беларускі народ.
Вызваленне Беларусі – гэта адразу некалькі рашаючых наступальных аперацый, дзеянні шматлікіх падпольных груп, дзейнасць партызанскіх атрадаў, брыгад і злучэнняў.
Сёння нельга забываць, што вялікую дапамогу войскам аказвалі не толькі партызаны, але і звычайныя жыхары, якія рамантавалі дарогі, аднаўлялі ўзарваныя масты, збіралі і рыхтавалі мясцовыя пераправачныя сродкі, паказвалі байцам зручныя месцы для перапраў і дзейнічалі ў якасці праваднікоў.
Тэма Вялікай Айчыннай вайны сёння шырока раскрываецца ў СМІ, на радыё і тэлебачанні,на сайтах установаў адукацыі, культуры, прадпрыемстваў. У гарадах, пасёлках і вёсках Беларусі праходзяць вахты памяці, сустрэчы з ветэранамі, акцыі, літаратурныя чытанні, літаратурна-музычныя кампазіцыі, праводзяцца гадзіны памяці,тыдні мужнасці і славы.У бібліятэках праходзяць выставы, прысвечаныя 75-годдзю вызвалення, актыўна праводзіцца
пошукавая і краязнаўчая работа па вывучэнні матэрыялаў аб загінуўшых воінах-земляках, занатоўваюцца патрыятычныя матэрыялы ў электронныя кнігі “Жывая памяць пакаленняў”.Ладзяцца экскурсійныя паездкі па тэматычных маршрутах “Брэсцкая крэпасць-герой”, “Курган Славы”, “Буйніцкае поле”, “Лінія Сталіна”, “Музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны”. Дарэчы, у гэтым музеізахоўваюцца пажоўклыя ад часу газеты, лістоўкі, выдадзеныя ў той суровы час. Кожны, хто прыязджае сёння ў Мінск, проста абавязаны наведаць гэты велічны Музей.
Нам ніколі не трэба забываць, што пастаянна павінны добраўпарадкавацца памятныя мясціны, помнікі на малой радзіме. Нельга забываць, што ветэраны вайны, а іх ужо няшмат, жывуць побач з намі.Вельмі добра, што ў Беларусі пастаянна, а не толькі ў юбілейны год паляпшаюцца ўмовы жыцця ветэранаў, адбываецца добраўпарадкаванне помнікаў, салдацкіх пахаванняў.
На жаль, за апошнія гадыпрыкметнаскараціласяколькасцьветэранаўВялікайАйчыннай вайны.2018 год стаў вельмі драматычным: на пачатак студзеня іх было яшчэ 9030, на пачатак красавіка – 8412, на пачатак кастрычніка – 7457 чалавек. Давайце не забываць пра гэтыя сумныя лічбы. Не павінна быць забытых герояў.
Канстанцін КАРНЯЛЮК